Ганцаараа ирж ганцаараа л буцдаг хорвоо
Гайхах юм гүй шүү дээ. Гайхах юм үгүй. Эхийнхээ хэвлийгээс ганцаараа л уйлж ирсэн, харин насны эцэст ганцаараа л уйлж буцах жамтай юм шиг байна. Яг үнэндээ надад ер нь хэн гээч нь хэрэгтэй юм бэ? Хэрэгтэй гэх хүн тэгээд яагаад хэрэгтэй үедээ дэргэд минь байдаггүй юм? Ганцаараа л байх дуртай Заяа Ганцаардаал сурчихжээ, сурчихаж... Ганцаараа орхигдон үлдэхийн Гасланг амссанаас хойш Ганцаараа аадарт ниргүүлж Ганцаараа тэсч үлдэж суржээ... Хүн алдаж болдог гэсэн. Гэхдээ алдаад л байвал яаж болох вэ? Би гэдэг хүн алдаж ханахгүй, итгэлээ алдаж дуусахгүй хүн юм даа... Одоо би хэнд ч итгэмээргүй байна. ХЭНД Ч. Хэн нь ч надад хэрэггүй санагдаж байна. Сэтгэлийн зовлон нимгэлдэггүй хэрнээ нэмдэг хүмүүс надад хэрэггүй ээ. Нэг тийм үг байдаг даа, утгачилбал, "Эмэгтэй хүн зовохыг ганцаараа ч хийж чадна" гэж... Гүй ээ, юутай үнэн бэ? Харин бүлээхэн нулимс минь л надад хэрэгтэй болов уу...