#ЭвэлинийЦонх

Нэг л мэдэхэд төөрчихсөн... Нэрээ ч мартах шахам бүдгэрч эхэлсэн Нэг л өглөө сэрээд бодсон Надад нээрэн нэг зүйл байдаг шүү гэж Бичдэг байсан, бодоод л бичээд л... Би түүнийг санахдаа магадгүй мартахдаа хүртэл Бичдэг байсан, бичээд л санаад л... Тэд хэн ч бай, бүгд л миний өнгөрсөн Тэртээ тэргүй бэхээр минь дүрслэгдэж хуудсанд минь үлдсэн Тэнэглэл энхрийлэл хоёроо ч бас хамтад нь үлдээчихсэн Амьдрал хамгийн хоржоонтой нь Алдахаа алдаж онохоо онож унасан ч Ахиад л хөл дээрээ босоод л ирдэг "Амьдрал үргэлжилж байна шүү дээ, Заяа" Гэж тэр зүгээр ч нэг хэлээгүй байх Гэтэл миний байж байгаа царай.... Хамгийн анхны сэтгэлийн шарх Хамгийн том байсан ч Амьдрах урам зориг, итгэл найдварыг гуравхан үгээр  Атганд сийлсэн чигээрээ цээжинд шивнэчихсэн...

Хэзээ ч өрөвдөлтэй байгаагүйгээрээ туйлдаж Хэнээс ч юм гараа сунгахыг нь хүлээхдээ Хэн нэгэн намайг эндээс гаргаж авна гэж Хэлтгий заяаныхаа гүнд найдаж байсан Би ядарч байна, цөхөрч байна Босож зогссон ч уначих гээд байна Би залхаж байна, шантарч байна Бүдрээд өндийсөн ч гундчих гээд байна Сэтгэлийн үзүүрт сайхан хайрыг мөрөөднө Итгэлийн мухарт ганцаараа байхыг хүснэ Хүнээр гэрэлтэж цалгих хорвоод Хүслээ дааж дийлэхгүйгээр шархалсан байна Хүйтэн хөндий хайранд дулаацах гэж хичээхдээ Хэлтэрхий байсан ч хайлахгүйгээр хөлдсөн байна Өөртөө ч итгэх итгэл үгүй болж Өрөөлийг багтаах зайгүй болж  Өнөөдөр яах гэж амьдарч байгаагаа ч  Өөрөө ч би ойлгохоо байж... Хэдхэн жилийн өмнө  Хэний ч өмнө бардамнан явсан Хөгжилтэй, цоглог, дэлбээгээ нээх шиг цэцэг  Хоёр, гуравхан жилийн ган, зудыг тэссэнгүй үхэж Гэхдээ хэнд ч гомдохгүй, бас зүхэхгүй юм Гэсэхийг хүсэхгүй байгаа нь тэр үү Ганцаараа л ирсэн шигээ буцах гэж Гараг он жилүүдийг тоолон суух нь энэ үү Бүхнээс холдож, бусдаас тусгаарлагдах мэдрэмж

Бүх зүйл яг тэр цэгт тулж ирсэн мэт Бүтнэ болно гэсэн бүхэн замхран үгүйрч Бүлээн халуухан бүхэн хөрч хайрах болсон Бүтэн бие минь сэтгэлээ аваад чамаас холдсон Гэрэл цухуйх бүрт гүйгээд очдог тэнэг байсан Гэнэт л чи надаас залхаад яваад өгсөн Дэргэдээ тарчилж ядсан биеийг минь үгүйсгэсэн Духан дээр минь үнсэхдээ өгсөн амлалтаа үгүй хийсэн Даагаагүй чиний давхар явдлыг Дасаагүй чиний хүйтэн харцанд... Биеэ хувааж сэтгэлээ чамд хадгалж чадсан ч Би чамайг дэргэдээсээ алдчихсан Бүхнээ зориулж буцааж хайр нэхээгүй ч Бусдаас чи хайрыг хүсэж байсан... Өөртөө ч итгэж байгаагүйгээрээ Өрөөлөөс өрсөж чамд найдсан Өөрт минь ирэх энэ уй гашууг Өөрөөс чинь би олж авсан... Халуухан жаргал бүлээхэн амьдралыг надад амлаж Хаа сайгүй тэнүүчлэх сэтгэлийг минь чи эзэгнэсэн Харах нүдээ би түүгээр чинь боочихоод Хаашаа гишгэхээ мэдэхгүй тэндээ зогсчихсон Амьдрал тэр чигтээ сонголт байсныг мэдээгүй би Анх учрахдаа сүүлчийн сонголтоороо чамайг сийлсэн Арчаагүй амьдралыг чинь аврах гишг

Нүдэнд дулаахан Надаас нэлээн ах Нүүрэмгий гэхдээ төлөв даруу Нүдээрээ инээхээрээ хөөрхөн... Эелдэг дөлгөөхөн Эрч хүчтэй бас хөгжилтэй Энэ хорвоод учирч үзээгүй Энгийн гэхдээ тансаг хүн... Мэдлэг оюунаа тэлсэн Миний мэдэх ухаантан Мөрөөдөл зорилгоо нэвт харсан Мөдхөн түүндээ хүрчих хүчтэн Хайр дурлалыг эзэрхийлэгч Хамаг бүхнээ надад зориулагч Хачин ихээр эрхлүүлж Хаа ч байгаагүй сэтгэлээр хайрласан... Үлдсэн амьдралын минь тулгын чулуу Үзээгүй зовлонгийн зангилааг тайлагч Үнэн мөнийг хамтдаа эрэлхийлэгч Үхэж дуустал гараас минь үл тавих хань... Энэ бол миний мэдэх ЧИ Эртээдийн тэр цагт миний таньсан ЧИ Эгэл жирийн амьдралын минь гэрэл гэгээ Энэ цээжинд багтах зүрхний минь тал.... Гуч биш гуравхан жил л хангалттай байж Гунигаар нуусан цэвдэг сэтгэлээ надад нээхэд Гэргий биш хамтран амьдрагч л байж Гэрт чинь охин та хоёрыг халамжлан суухдаа... Үлдсэн залуу нас, байдаг гоо үзэсгэлэнгээ Үнэхээр чамд л зориулах гээд Үлдээж ирсэн юм шүү, буруу бүхнийг Үгүйсгэж байсан юм шүү, алдаа бүрийг чин