#ЭвэлинийЦонх

Үнэндээ хайрлах зүйл үлдсэнгүй ээ Үгүй дээ л дүрийг чинь ч мартчихаж Үхэж сэхсэн зүрх сэтгэл минь Үнс ч үлдээгээгүй шатаачихсан бололтой Цаг хугацаа өнгөрөх тусам Цантсан цонхны цаанаас улам бүдгэрч Чамайг гэх дурсамж надад үлдсэнгүй Цэлхэн залуу насаа элээх тусам Зүүдний совингоос минь улам арилж Зүрх сэтгэлд гэх орон зай үлдсэнгүй Чамайг нартад байгааг дуулбал Чин сэтгэлд минь пад гэж үгүй Чи гэж хүн байдгийг мэдвэл Чамайг гэх сонин надад үгүй Үнэндээ чамд хайртай гэж юусан билээ Үхтэл шаналсан сэтгэл минь гэж үү Үнэндээ чи бид хоёр гэж хэнсэн билээ Үггүй-хэлгүй бас сэтгэлгүй хүн гэж үү Нэгэнт л мартаж болохгүй дурсамжийг Нартад аль сайхнаар нь дурсмаар байна Нэхэж сэтгэлийг минь олон удаа бүү тавлаач Нэг ч удаа надтай битгий таараач Чамайг хайрлах бүү хэл Чихэндээ хоолойг чинь сонсох хүсэл үгүй Чамайг санах бүү хэл Чимээгүй алгасмаар байна тэр л он жилүүдийг... Хэн хэндээ аз жаргалыг хүсээд Хээвнэг зөрж амьдаръя Хайрлах зүйл

Инээж байсан, чамд хайртайгаа хэлэхдээ Итгэж байсан, чамаас түрхэн холдохдоо Ичингүйрч байсан, чамд би тэмүүлэхдээ Эндүүрч байсан гэхдээ чиний хайрыг... Хэдэн зууныг ч давахаар  Хүчтэй гэж бодож явсан бидний хайрыг Хэр холдлоо ч  Хэмхрэхгүй гэж санасан бидний сэтгэлийг Цаг хугацаа өнгөрөхийн хэрээр Царайг минь хүртэл мартаж байсныг Хоорондох зай холдохын хэрээр Хайрыг минь үгүйрүүлж байсныг  Би мэдээгүй, мэдрээгүй... Ямар их хайртай байснаа Яасан их санаж үгүйлсэнээ  Яагаад ингэж их удсанаа Яаран чамд хэлэхийг л хүссэн юм Яагаад гэж чамайг зовоохгүй байсан Ядаж ганцхан удаа гээд гуйх байсан Яачив гэж шалгаахгүй байсан Яалт ч үгүй өмнө чинь сөхрөх байсан... Харин би тэр шөнийг мартаагүй Хатуу боловч үнэн сэтгэлийг чинь уучлаагүй Нэг ч үг хэлэлгүй байх чинь Нэвт зүрхийг минь зүсэж байсан Нэг ч нүдээрээ харахыг хүсээгүй чинь Намайг тэнд үхүүлж байсан Бороонд нууж унагасан Бүлээхэн нулимстай тэр шөнийг Би хэзээ ч мартахгүй Би