Нутгаа санасан сэтгэл
Нутгаа санасан
сэтгэл минь
Нуугдаж надаасаа
холдсонгүй
Нисэн үл хүрэх эх орон минь
Нэхэж сэтгэлийг минь санагалзуулна
Жаргаж урссан нулимс
Өнөөдөр бие халаалтын дасгал хийсний дараа иог хийв. Иогын төгсгөлд багш маань нэг монгол киноны байх аа намуухан ая тавиад багшийн хэлэхийг анхааралтай сонсоод нүдээ аниад бясалгаарай гэв. Их гоё уянгалаг, цээлхэн хоолойгоороо - Өөрийгөө хайрлъя, өнөөдрийн энд, өдийг хүртэл хичээж, зүтгэж, явж ирсэн өөртөө талархъя гээд л багшийг хэлэнгүүт миний муу хоёр нүдний нулимс бөнжигнөтөл урсаж гарав. Арчиж санд мэнд болох гэснээ багшийн хэлж буйг сонсолгүй өнгөрөөчих юм шиг санагдаад анхааралтай сонсох гээд эрчээ аван урсаж буй нулимсандаа түүртсэнгүй. Урсаад л байна, урсаад л байна. Яагаад ч юм зөнгөөр нь тайвнаар жаргалтайгаар урсгах ёстой юм шиг мэдрэмж төрөв. Өөрийгөө хоёр гараараа тэвэрмээр санагдаж, багшийн хэлж буй үг анир бүрт би баярлах талархахыг бүх биеийн хэсгээрээ мэдэрч тайтгарч бас бялхаж байв. Нэг зүйлийг анзаарав. Нулимсаа би ямар жаргалтай гэгч нь урсгана вэ? Хоёр хацар даган ямар ч саадгүй, эрх чөлөөг эдлэн эдлэн урсаж буй тэр долгиолох нь хүртэл нүдний өмнө хязгааргүй...
Comments
Post a Comment