Нулимс л хань болдог хорвоо

Нуумааргүй байна
Нийтэд, бүгдэд нь хэлмээр байна
Нээрээ...энэ хорвоод чинь
Нулимс л хань болдог юм байна.

Чамд бас Танд урам хугарч
Чааваас даа гэж өөрийгөө өрөвдөхдөө
Чимээгүй нулимсаа унагаж
Чангаас бахирхыг хүсэн сууна...
Өдөр гэрэлтсэн нар
Өдөртөө л гэрэлтдэг юм байна
Өнөөдөр инээмсэглэсэн царай
Өчигдрийн дурсамж л болон үлддэг юм байна
Магад дандаа л инээж баярлахгүй болохоор
Мөнхийн амьдрал гэж үгүй байх
Магад дандаа л уйлж суудаггүй болохоор
Миний амьдрал амттай байгаа байх...
Би амьдралыг их сайхнаар төсөөлж явлаа
Бэтгэрч хэзээ ч ганцаардахгүй нэгэн байлаа
Бүлээн нулимс минь зөвхөн
Бүхэл өдрийн жаргалын төлөө гэж залбирлаа
Уйлж, гутарч, ундууцаж хоносон өдрүүд минь
Урьдын л адил дахин дахин давтагдахад
Үнэндээ би энэ амьдралын утга учрыг ойлгохгүй байна
Үхэл ч ирсэн айхгүй юм шиг санагдаж байна
Өөрөө хүсч ирээгүй энэ амьдралд
Өнөөдөр яаж ч амьдарсан яахав дээ нээрээ
Өтөлд хөтлөгдөн эмгэн болсон ч
Өөрөө өөртөө л бахархалтай явбал болоо биш үү
Айдас бас ганцаардал
Атгандаа оруулчихсан юм шиг гарч чадахгүй
Амь минь хүртэл үнэгүйдчихсэн мэт
Араас минь хэн ч үгүйлэхгүй мэт...

Хоолой зангирч
Хос нүд минь чичигнэж
Өөрийн эрхгүй салгалахдаа
Өөрийгөө л өрөвдөж уйлахаас цаашгүй
Бүгд л миний гэм юм шиг
Бүгдийг гэхдээ орхиод явчихаж болдоггүй
Бүгд л намайг хуурах юм шиг
Бүгдэд нь итгээд инээмсэглэж чаддаггүй
Би ер нь яачихсан юм бэ гэхээс илүү

Чи ер нь хэн юм бэ?