#ЭвэлинийЦонх

Нулимс хэзээ ч ширгэдэггүй Нууж унагасан нулимс ялангуяа... Амьдралд чи хөл алдана, түших хүнгүй Анхны хайр аа л гэж гуниглан газар ширтэнэ, өөр хүнгүй Ахин мэлмийгээ чи чийглэн үдшийг ганцаар үднэ Аргадаж өөрийгөө хуурсан ч нулимс чинь ширгээгүй... Унагасан дусал нулимс бүрийнхээ тоогоор Ухаангүй үйлдсэн алдаа бүрийнхээ араас Сэтгэл чинь шимширч, хүйтэн цайзад даарна Саруул ирээдүй чинь бүүдийж тэнгэр харанхуйлна Худал инээмсэглэнэ, түүнийг чи харахдаа Хуурч өөрийгөө инээд гэдэг мэдрэлээр чимнэ Инээсэн нүдний чинь харцанд Итгэл алдсан нулимсын уг нуугдаж байдаг Тэр чамд хэзээ ч эргэж ирэхгүй Тэгэхээр нулимс чинь хэзээ ч ширгэхгүй Нэгэнт л уйлсан нулимс хэзээ ч ширгэдэггүй Нэхэж сэтгэл чинь хэзээ ч тайвширдаггүй Хэн нэгэнд зүрхээ шимширтэл гомдоод Хээвнэг инээмсэглэлийн ардаа зүрхэндээ чи уйлсан бол Хэн нэгнийг бардам зангаараа хөөж явуулчихаад Хэзээ эргээд ирэх бол гэж хүлээж нулимсаар сийлэгнэсэн бол Хайртай хүнийхээ зүрхэнд Хамаагүй хар чулууг авч шидчихээд

"Бүх зүйл тэгш байна гэж байхгүй шүү дээ, Заяа минь..." гэж бэргэн эгчийн хэлсэн үг намайг хэдэн цагийн туршид бодолд автууладах лаа. Магадгүй, би өнөөдрийг хүртэл бүхнийг тэгшхэн байлгах гэж хичээсээр хичээсээр далийх замдаа сэтгэлээр тэгж их унадаг байх. Магадгүй зарим зүйлийг далийсан чигээр нь үлдээгээд, "Болох ёстой зүйл болдгоороо" гэж хэлэх хэрэгтэй байх байсан байх... Заавал миний зурсан тэр тэгшхэн замаар алхах надад өөрт минь ямар их хүнд ачаа, түүндээ хэчнээн олон удаа түүртэж, бүдэрч яваагаа өөрөө ч мэдээгүй явсан байх. Тиймээс, бүх зүйл тэгш, яг миний хүссэнээр болдоггүй гэдгийг 100 хувь хүлээн зөвшөөрөх ёстой. Үүний араас нэгэн дууны үг бас л чихийг минь уячихав. "Тэмүүлнэ аз жаргал өөд Тэнд л заавал хүрнэ гэж мөрөөдөөд Тэвчээрийг минь амьдрал шалгана....." Тийм ээ, би үнэндээ аз жаргал өөд л тэмүүлж яваа нэгэн. Түүндээ л хүрэх гэж өнөөдрийг хүртэл хичээж, зүтгэж яваа бус уу. Гэвч, уулын өөд дэндүү их хад асга, чулуутай. Тэ

Өглөө босоод ажилдаа явах гээд л бэлдэж байхдаа сонороо мялаачихъя гэсэндээ жаал зурагт асааж мэдээ сонсов. Ер нь бол хөөрхөөн бухимдуулаад зөндөө их зүйл бодогдуулаадахлаа. Яг одоогийн иргэний хувиар дүгнэж байгаагаар саяхан нэр дэвшин гарч ирсэн Ерөнхий сайд Сайханбилэг гэж "нөхөр" чинь харин сайхан хуцдаг нөхөр бололтой дог шүү.  - Монголын эдийн засаг их хямралын ирмэг дээр ирсэн байна. - Энэ хямралаас гарах буюу эдийн засгаа танах аргуудад түүний хэлж байгаагаар: Өрийн таазыг нэмэгдүүлж, нэмж өр зээл авах, оюутнуудад өгч байгаа 70 мянган төгрөгийг шоуддаг болон хичээлээ хийгээд явдаг 2 оюутанд ав адилхан олгож байгааг танах, төрийн албан хаагчдыг тэтгэвэрт гарахад олгодог нэг удаагийн буцалтгүй тусламжийг үнийн дүнг салбар хамааралгүйгээр 12 сар болгох, алдарт эхэд олгодог мөнгийг хүүхдийг нь 18 хүрсэн бол зогсоох...гэх мэтчилэн хуцаж өглөө.  ТА минь ээ, Нөгөө мундаг, чаддаг ЕРӨНХИЙ САЙД маань арай л энгийн сэтгээд байгаа бус уу? Ийм микро түвшний зүйлүүдээс илү

Аргаа ядсан Амьдралын нугачаан дунд Алдан эндэн тэмтчиж яваа Алдрай аавын хүү, ээжийн охинд Атгахан зүрхнээсээ урсан гарах Арван хэдэн мөртөө Айлтган өргөж байна... Амьдрал гэдгийг би дуустал нь үзээгүй ээ Алтан замын дунд нь орох л гэж Арав алхлан урагшилж Ард үлдсэн мөрөө эргүүлэн нэг харсаар Арван хэдтэй үе минь аль хэдийн өнгөрч Алдаж онохын дэнсэн дээр Хорин насыг үзэж явна аа. Холын хол тэмүүлэх Хүсэл эрмэлзлийн хүчээр Харсан зүгтээ биш Хүссэн чигтээ зүтгэсээр Хорин хэдэн нас минь дундарч байна аа. Алдаж болно оо, хорь л юм чинь Асгарч болно оо, нулимс л юм чинь Аадарт цохиулан унаж ч болно, хүн юм чинь Алдар нэртээ цуурсаж ч болно, залуу л юм чинь... Амьдралыг тэмтчих гар байвал Алхаж унаад босоод ирэх хөл байвал Алсыг ширтэн хүслээ шивнэх хараа байвал Алдхан бие чинь тэр чигээрээ бүтэн байвал Чи баян хүн Чи үүгээрээ юуг ч худалдан авч чадах Чинээлэг баян, залуу хүн! Биеээ бүтэн байгаад Бурханд чи таларх Биесээ түшиж аваад Бурууг чи арчин хая

Намайг бухимдуулсан энэ нийгмийнхээ Нэг л орших иргэн нь болохоор Хэлэх хэдэн үгсээ нийлүүлэн байн ядаж Хэрцгий нэгэн шүлгийг өргөн барих гэж Харандаагаа хурцалж, ухаанаа уралдууллаа. Улс төрөөс өөр чалчих сэдэв үгүй Урагшгүй энэ нийгэмд амьдравч Амьсгалж би үл чадна Уусан идсэнээ шингээж чадах үгүй Ухаанаа алдсан эр, эмэнцэрүүд хаа сайгүй ч Аргадаж би үл болно Гудамжаар алхахад шүлсээ хаях залуус олон Гутлаа чирээд гуйлга гуйж байгаа нь харин цөөхөн Гэдийсэн томчуул морьноос илүүг хөлөглөчихсөн юм шиг Гарман дээр ядарсан зүдэрснүүдийг дайрчих шахам давхилдана Хүнийг хүний ёсоор хүндлэх сэтгэл нь хааччихсан юм бүү мэд Хараал хэлээд мөрлөөд зөрөх хахир залуус яачихсан юм бүү мэд Өрөвдөж нэгнийг түшээд босох тэнхэлгүй арчаагүй залуус Өдгөө нэгэнт олширч, биенээсээ дэндүү сайн суралцана Өөрийгөө ч маллаж чадахгүй арчаагүй яваагаа мэдэхгүй Өрөөлийн охиныг аваад явчих юм шиг "элийрнэ" Хайрын үнэ цэнийг мэдэхгүй хэрнээ Хачин их хайртай г

Яруу найрагчдад яагаад Янжуур зуусан эрх баригчид дургүй юм? Яагаад гэвэл тэд үнэнийг л хэлдэг болохоор Яснаасаа тэднийг үздэггүй юм Яахав бусдын хэлж зүрхлээгүйг хэлж Ядмагхан иргэдэд буян үйлдэж явахад нь Янзын олон шүүлтээр Яруу найрагчдыг гадуурхдаг нийгэм Яаачихсан нийгэм гэхээрээ тийм байдаг юм? Ядахдаа л хүн үнэнийг хэлэх учиргүй гэж үү Яруу тод унших яах вэ Ярьж хэлэхийг нь та нар сонсооч Ядуу хүний зовлонгоос авахуулаад Ямбатан угсаатны жаргалыг тэд өчиж байна, цаана чинь... 2014 оны 1 сар.