#ЭвэлинийЦонх

Би амьд яваа хэрнээ үхэж буй цэцэг Би цэцэг гэх мөртөө дэлбээгээ цувуулж яваа ургамал Би наранд ээлтэй хэрнээ саранд адагддаг Би усаар амьсгалдаг мөртөө живэх аюултай ургамал Ургаж яваа ургамал гэхдээ Ургачихаад унаж үхдэг цэцэг Уулын өөд налайж ургадаг ч Унахдаа би өндрөөс үхэх цэцэг Амьдрал минь надад анх уртдаж байлаа Алив зүйл бүхэнд шунаж явсан улаан сарнай Амьдрал надад эхлээд ихдэж байлаа Ахуй зүйлсээр хүрээлүүлсэн ягаан сарнай Харин одоо бол би унаж байна Хачиг шиг би амьдралд наалдаж чадахгүй нь Харлаж би үхэж байна Харамсаад барахгүй амьдралд үлдэж чадахгүй нь Зүүдэлсэн зүүдэндээ би цэцэг байлаа Зүүрмэглэсэн бодолдоо би хүн байв Зүгээр ч үгүй би нэгийг тунгаалаа Зөвхөн олдох амьдралаа хайрлаж явъя, цэцэг  би чинь...

I will forget you as my days go on I will not call you since you won't be there I will hide away my soul 'coz of your harshness I will not be there anymore as you walk away Memories where you are... Mind of me has forgotten already My soul where you exist Moved on further away I tried thousands of times To open your heart I believed in our affection To be the happiest one You didn't realize that My heart needed to breathe You didn't pleasure that I was the only one for you Now, I am letting you go far and far away Never ever look for you again and again Then, I am not gonna be the happiest one But I will be the one who is free I am losing hopes, if you feel As if never be alive in your world I am fading away, if you glance As if never appears in your eyes Only one thing I can do is Forgetting you which kills me Only one thing I can not do is Forgiving you which pains me I will do everything Only to forget you I will go on more Only to live without you

Чинийх... Байгаагүй ээ би, хайгаагүй ээ чи намайг хэзээ ч Болоогүй ээ, чи надад хайртай, гэтэл би чамд лайтай Байхад чи намайг төвөгшөөсөн, би гэхдээ чамайг өршөөсөөн Буцахад цаг хугацаа хязгаартай, миний сэтгэл бас тэвчээртэй... Чи миний ертөнцийг гэрэлтүүлсэн, чи мэдрүүлсэн Чамд гэхдээ би бүгдийг дутаасан, чи зугатаасан Тэнгэрт гэрэлтэх од байсан би чиний хувьд Тэглээ ч чи надад хүрээгүй, тэр алсаас Тэндээ л чи гацчихсан, тэг дундаас Халуун дулаан илчийг минь чи мэдрээгүй Хаяж намайг одохдоо эргэж чи хараагүй Харамссандаа чи түүнд хайртай гэж хэлсэн Хагацсандаа би чамайг түүний сүүдэр болгосон Би чинийх байгаагүй ээ Бидний дурлал чинийх байгаагүй, минийх л байсан Бодолд чинь би байгаагүй ээ Болзоонд явахыг хүссэн нь чи байгаагүй, би л байсан Минийх... Байсаан, зүрх сэтгэл чинь Барьж дийлэхгүй хүнд байсан гэхдээ Болсоон чи түүндээ хайртай Би тэгээд живсээн хайрандаа Буцаад ирэхэд чинь би байгаагүй, хайгаад олоогүй Баярлаж инээхдээ би

Арай ядан тэмүүлсэн оргил чинь  Алсын зэрэглээ болж хувирахын цагт Алдаж эндэхийн хорвоог умартан Амьдралд чи толгой гудчихсан уу? Харж явсан сайхан залуугаасаа Хоёр нүүрийг олж үзэхийн цагт Хайр хагацал хоршин байдгийг умартан Хамаг зүрхээ бөх гэгч нь цоожилчихсон уу? Зовсон цагт анд чинь чамаас Зөрж өнгөрөн, нүүр бууруулахын цагт Заяа тавилангийн хүрд эргэдгийг умартан Залуу насаа гунигаар дүүргэчихсэн үү? Хааяа нэг мөрийг нь түших хүнгүй Хоосон юм шиг сэтгэл чинь ганцаардахад Хэнээс ч хамаарахгүй, чиний л ертөнц гэдгийг умартан Хаалганы цаана өөрийгөө түгжчихэв үү? Тэгвэл, хүссэндээ чи заавал хүр гэж Тэнгэрийн дор газрын дээр шороо хөдөлгө гэнэ Тэвчээр заагаад алив нэг өндий гэж Туулах амьдрал чинь даллаж байна энд Амьдралд юу ч тохиолдож болно Аа, гэхдээ битгий шантраарай Ахин дахин унаж боссон ч Амьдрал чамаас амьд явахыг л шаардана аа...

Аавыгаа бодож би Алгандаа нулимс тослоо Алсад яваа ганц охин чинь Аргагүй таныгаа санаж зүүдэллээ Аав минь тэнд үсээ бууралтахыг тоолж Алдрай охиндоо санаа нь зовж суугаа Атгахан зүрхтэй жаахан охин тань Ачийг тань хариулахаар зүтгэж яваа Бурууг хийхэд зэмлэж биш аргадаж Болчимгүй охиноо энхрийлдэг аав минь Бүрэн бүтэн хүний л дайтай өсгөх гэж Бүрэнхий шөнөөр гадааг угтсан аав минь Охин тэнгэр нь л юм болохоор Оддоос хүртэл харамладаг аав минь Орчлонд ганцхан л юм болохоор Омогшиж надаараа бахархдаг аав минь Таныхаа л сэтгэлийг багахан зовоох гэж Танхил үр тань хичээж л явна Тандаа л хамгийн сайн нь байх гэж Түмэн зорилгыг өвөртөлж сууна... Тандаа хайртай... Хайрт охиноос нь  12/10/2013

Би үнэн үгээр илүүлчдэгдсэн, худал үгээр дутсан ядмагхан зохиолч Би бусдаар хэлүүлж сураагүй, өөрөөрөө л бичдэг ядмагхан зохиолч Би өнгөц хорвоог алгасаж, сэтгэлийн гүнрүү өнгийдөг ядмагхан зохиолч Би чиний ертөнцөөс хөндий, өөрийн орон зайд хөрвөөгч ядмагхан зохиолч

Амьдралд хүн болж төрөөд хүмүүний нэн тэргүүнд хийх зүйл бол өөртөө ямар нэгэн том зорилго тавьж, түүндээ хүрэхийн төлөө зүтгэж, хичээж, амьдардаг. Тэр нь юу байж болох, юу вэ гэдэг нь хорвоо ертөнцөд цор ганц орших хүн таны бодож тунгаах хэрэг. Өөрөөр хэлбэл, хүн бүрийн зорилго адилгүй. Тийм ч учраас бидний гишгэж байгаа жим, алхаж байгаа зам өөр өөрийн гэсэн хүрэх газартай.  Гэхдээ, миний бодлоор хүн яг таг гээд зорилгоо тодорхойлчихдоггүй, харин жижиг жижиг зорилгуудыг өмнөө тавьснаар эцэст нь амьдралынхаа зорилгоо юу болохыг ухамсарлаж, сая нэг тэр цор ганц зорилго уруугаа тэмүүлдэг юм шиг байгаа юм. Үүнийг бичиж суугаа өнөөдрийн минь зорилго уншигч та бүхэнд бидэнд тэр том зорилгод хүрэхэд тулгардаг саад тотгоруудыг тодорхойлоход оршиж байгаа юм. Нэг ёсондоо энэ нь амьдралын танд тавьж буй насан туршийн чинь үнэ цэнийг илэрхийлэх шалгуурууд юм.  Амьдралын үнэ цэнээ мэдэрч ойлгосон, аливаа зөв бүхнийг эрхэмлэгч, зүрх сэтгэлээ чагнан сонсогч, тавьсан зорилгодоо үнэнч хүмүүнд тэд

Хайрлаж дурлах уг нь аймар гоё Хүн хүнээ зөв олохоороо бүр дэндүү гайхалтай Хүссэн тэр л хүнтэйгээ байхаар Хүний хорвоо илбээд өнгөрөх шиг зөөлхөн Мэднэ ээ, таны сэтгэлд тийм нэгэн хайр байсныг Магадгүй одоо ч та шатаж суугаа тэр хайрандаа Мөдхөн учирах түүнийгээ хүлээгээд, та бас Миний хэдэн мөртийг уншиж суугаа... Шархалсан зүрхээрээ би үг холбож үзсээн Шүлэг минь даахад дэндүү хүнд байсан Төгсгөлгүй юм шиг хайрлаж бас үзсээн Тэгэхдээ хувь заяанаас минь дэндүү хол байсан Гүйцэд би таньж амжаагүй ээ, энэ хайрыг Гэлээ гээд би сохор биш ээ, дурлалд Үзсэн харснаасаа уншигч таньтай хуваалцах гэж Үг үсэгээ нийлүүлэн байж ядна... Хайр хайрын дундаас... Тийм хайрыг би үзэхээрээ Тэвдэж сэтгэл минь шимширдэгийг нуух юун Тэсэлгүй би үүнийг бичиж суухдаа Тийм л хайраас холуур явахаа хүсдэгийг нуух юун "Хайртай" гэж хэлээд л дэргэд нь байхыг хүснэ Хэчнээн чиний зүрх түүнд хүрч чадаагүй ч Хийсэн, хүссэн үйлдэл бүр нь түүний төлө

Хөрөнгөтэй айлын залууд Хөл, гар алдаж Хормойнд нь зүүгдэхээс би айна Хөлчрөн согтуурах Хөнгөн залууд дурлаж Хөмрөгөнд нь дордохоос бүр их айна Нимгэн энгэртэй эр хүнд Нэгхэн насандаа татагдаж Нялхарч гомдоллохоос би айна Нүцгэн биеийг орхиж Нөгөөхрүү тэмүүлэгч Нэмэргүй эр хүнтэй учирахаас бүр их айна Түрийвч нь зузаан Тэврэлт нь хүйтэн Тийм эр хүнд ухаан алдуурч Танхил охины ариун сэтгэлээ Тамын орны Тавилан болгохыг би хүсэхгүй ээ Ганцхан шөнийн цэнгэлээр Ганц олдох амьдралаа солигч эр хүнийг би хүсэхгүй Гомдож тунихдаа бусдын өвөр шагайгч Гэнэн томоогүй эр хүнийг бас хүсэхгүй ээ Босгоод авсан амьдралыг Бусниулж орхигч эр хүнийг би хүсэхгүй Болоод өнгөрөх насны амьдралд Боол шиг зүтгэхгүй ямбат эр хүнийг бас хүсэхгүй ээ Найзын үгээр ухаанаа солигч Найдваргүй эр хүнийг би хүсэхгүй Насны ханийн үнэн үгийг сонсохгүй Намба нь хэтэрсэн эр хүнийг бас хүсэхгүй ээ !

Хэлж чадахгүй үгсээ чамаар би илэрхийлдэг болохоор Хэл минь загатнасан ч гартаа үзгээ би барьдаг Хэн нэгэнд тунисан сэтгэлээ чамд л би ярьдаг болохоор Хэн ч намайг ойлгохгүйд чамайг л би харж суудаг Үг минь хатуу байж мэднэ ээ заримдаа Үнэн болохоор л тэр байх Үгүйлж нэгнийг санаж мэднэ ээ хааяа Үүрдийн дурсамж болохоор л тэр байх Тэр л бүрийд минь дэргэд минь байж Тааварлашгүй сэтгэлийг минь чагнадагт баярлалаа Толгой сүүл холбох гэж ядахад Түмэн бодол хуралдуулдагт баярлалаа Ганцаардал намайг хажуудаа уяхад Ганцхан чи л дэргэд минь байдаг шүү Гэрийн зүг өнгийн санаа алдахад Гарт барьсан үзэг минь тайтгаруулдаг шүү Шүлэг минь чи намайг бүү орхиорой Шингэж зүрх сэтгэлд минь үүрд хоногшоорой Шүтлэг залбирал мэт надтайгаа хамт Шүлэг минь чи надтай үргэлж хамт байгаарай

Мөнгөөр бүхнийг шийддэг хорвоог Мөнх юм шиг аашлахад нь дургүй хүрч байна Мөсөн зүрхтэй хүнийг Мөрөөдлөө уландаа гишгэхэд нь гутарч байна Мөрөөдлөө биелүүлэх гэхээр Мөнгө төл гэх хорвоод би дургүй хүрч байна Агаараар биш алтаар би амьсгалах юм шиг Ахуй эд сэтгэлийг минь эзэмдэхэд уур хүрч байна Өвөг дээдсийн минь Өвс шороогоо хайрладаг байсан үе ээ би санаж байна Өнөөдрийн үе тэнгийнх минь Өмчирхөж үзээгүй эгэл занг би үгүйлж байна Мөрөөдөл минь Мөнгө болон хувирч байгаад бухимдаж байна Мөнх амьдрахгүй орчлонд Мөнгө ярьсаар би залхаж байна Энэ хорвоогийн гэрэл үргэлж асахгүй юм аа Эрээн бараанаар анивчихад нь нүд минь хорсоно Эгэл жирийн амьдрал дандаа үргэлжлэхгүй юм аа Энгийн хүмүүс эрх мэдэлд тэмүүлэхэд нь сэтгэл минь өвдөнө Энд л амьдрах ёстой байдаг яалтай ч билээ Эргэж харалгүй би хаашаа ч явах билээ, үүрд Эхнээс нь л оршсоор ирсэн юм болохоор Эндээ л би үлдэх ёстой юм байлгүй Энэ бүхнийг чимээгүй ажсан бодол минь Энд л танд бичиж суухдаа Мөнх бус х

Гадаа салхитай жихүүн байлаа ч Гэгэлзэж догдлохсон сэтгэл дотроо Гэнэн томоогүй залуу насандаа ч гэсэн Гэнэтхэн учирсан хайртай болохсон зүрхэндээ Тийм нэгэн хүнтэй учираад Тэвэрч түүндээ эрхлэхсэн Тэсэж чадамгүй хол зай гэж Тэнэгхэн охин ухаангүй аашлахсан Гадуур хамт алхахдаа Гарыг чинь би хөтлөхсөн Гарцаагүй энэ хүн шүү гэж Гуравхан үгийг ганц л хэлэхсэн Үүрийн гэгээг хамтдаа ширтэх Үнэнч дурлалаа би олохсон Үлгэрт биш амьдралд гардаг Үүн шиг л хүнийг ханиа болгохсон...

Би магадгүй шүлэгчин байх Бусдад хэлэх хэдхэн мөртөө Будилж арай л нийлүүлчихээд Бушуухан түүнээ танд хүргэх гэж яардаг Би магадгүй шүлэгчин байх Сэтгэл минь магадгүй далай шиг байх Сэлж гарахын аргагүй урсах Сайхан муухай үгсээ холбочихоод Санаа оноогоо танд өчих гэж тэмүүлдэг Сэтгэл минь магадгүй далай юм аа Үгс минь магадгүй үнэн байх Үнэнч хүний худал үйлдэлтэй хорвоод Үнэнийг өчих хүнд ялыг үүрчихээд Үүрээр ч болов танд шивнэх гэж зовинодог Үгс минь магадгүй үнэн юм аа Би магадгүй шүлэгчин байх Битүүхэн оньсгон хэдхэн үгсээ Бүтээж би шүлэг болгочихоод "Бэрх" шатарчин танд хэлэх гэж зүрхэлдэг Би магадгүй шүлэгчин юм аа...

Шөнийн саран нөмөргөө дэлгэж Шүлэг тэрлэх аядан гэрлэнд нь саатна Шүүдэр бууж, гэгээ ороход л Шүлэгчин охин намайг сэрээгээрэй Бүрэнхийн хаан алгаараа халхалж Бүсгүйн сэтгэл харанхуйд нь гуниглана Бүүдгэр ч гэсэн үүр цайхад л Бийрчин охин намайг сэрээгээрэй Өнөөдөр өчигдрөөр хучигдаж Өнгөрснөө би эргэн дурсана Өнгө нэмсэн наран мандахад л Үлгэрчин охин намайг сэрээгээрэй...

Тэр минь одоо өөр хүнтэй Тэсэхгүй нь гээд надаас явсан юм Тэгж л их хайрласан хайр минь Тэвдүүлж түүнийг зовоосныг мэдсэнгүй Хүссэн бүсгүй чинь биш байсанд Хэлж чадалгүй урам чинь хугарсан байхдаа Хайрласан хайр минь хатуу байсанд Хайрт минь чи их тэвчсэн байхдаа Олсон хайрандаа Одоо л сэтгэл чинь бүлээсч байгаадаа Огт надад хэлээгүй үгсээ Ондоо түүндээ хэлж л байгаадаа Бүрэн нээж чадаагүй Бүрхэг сэтгэлээ түүнд нээсэн байх Бөхөж амжаагүй сэтгэл минь Бусдаас дуулаад жаахан гомдсон харин Чамайг би явуулж чадсан Гэхдээ зүрх сэтгэлээрээ хайрласан юм шүү Чи намайг одоо мартсан байх Гэхдээ сэтгэл минь чамайг нууцхан үгүйлдэг шүү Чи минь одоо өөр хүнтэй Чин сэтгэлээсээ хандаарай түүндээ Чамайг гэх сэтгэл надад үнэтэй Чимээгүй цоожилж орхиё зүрхэндээ Тэр минь одоо өөр хүнтэй...

Цаг хугацаа гэдэг бүхнийг анагаагч, бүгдийг мартуулагч ийм хүчтэй эм байхад би алзахгүй ээ. Хэмээн би өөрийгөө зоригжууллаа. Анх түүнтэй учраад түүнгүйгээр л амьд энэ хорвоод ахин нэг ч алхаж чадахгүй мэт санагдаж, дэлхий ертөнц бүхэлдээ миний өмнө, нүдэн дээр минь сөнөж байгаа юм шиг зүрхэнд минь боссон тэр л хайрын цамхаг нуран унаж билээ. Чамайг минь надаас алхаад явахад би гэдэг хүн уушигнаас минь ирэх амьсгаа хүртэл аймшигтай хүнд, хэцүү болж, тэр чигтээ амьсгалж чадахгүй зогсчихож байгаа юм шиг би зүгээр л "үхэж" билээ. ГЭХДЭЭ амьдралын надад чамаас гадна илгээсэн бусад хүмүүсийн ачаар, бас цаг хугацаа улиран одсоор би дахин "нэг алхах" мөрөө олсон. Хайр тийм аз жаргалыг надад авчирч, амьдралын амттай шимтэйг мэдрүүлсэн хэрнээ хайр хагацлыг дагуулахаараа тийм аймшигтай байдаг гэдгийг хорьхон наслахдаа үзээгүй явсан байна. Харин ч хорин насандаа ийм хайр байдаг гэдгийг мэдэж авсандаа одоо бодохнээ баярлаж ч байх шиг. Хэрэв чамтай учраагүйсэн бол би ер нь яа

Хажуугаар минь чи зөрөн өнгөрөхдөө Хормойг минь биш Харцыг минь олж харсан бол Магад чамд би дурлах байлаа Харамсалтай байна, залуу минь Өмнүүр минь чи гуйван алхахдаа Өөдгүй бор дарсыг амсаагүйсэн бол Өөдөөс чинь би хараад инээмсэглэх байлаа Харамсалтай байна, залуу минь Эргэж хараад надруу чи ширтэхдээ Энгэсэг гоог минь биш Энэхэн сэтгэлд минь татагдсан бол Сэтгэл минь чамд шингэх байлаа Харамсалтай байна, залуу минь Буруу зөвийг ялгалгүй байхдаа Бусдын л адил гэж намайг хараагүй байсан бол Би магадгүй чамд дурлах байлаа Харамсалтай байна, залуу минь Зантай биш гэнэн сэтгэлийг минь Заавал чи ингэж харах байсныг мэдсэнгүй Зүс зүсээрээ гэрэлтдэг орчлонд Зүрх сэтгэл гэж бас оршдог юм Зөрүүд залуу чи түүнийг яахин мэдэх билээ Далай шиг их сэтгэлд минь Дасаж чи шингээгүй юм бол Дараах амьдралаа бодож надаас холуур яв даа Дахин чамайг гэх илүүчлэх сэтгэл надад алга даа... Харамсалтай байна, залуу минь.

Хоёрхон хөлийн минь орон зай Хорвоогийн жинд хүч нэмэхгүй ч Хүсэл хяслын хатуу орчлон Халуун сэтгэлээр минь тэр дутна аа Хөх тэнгэрийн наран гэрэлтэйд Хүнээс илүү зүйл байхгүй ч Шилж сонгодоггүй сайхан сэтгэлээр минь Ширүүхэн урсгалтай хорвоо тэр дутна аа Ховор зүрхний уужуу сэтгэлээр минь Хоног өдрийн наран саран дутна Худалгүй хүний үнэнч сэтгэлээр минь Хүйн холбоотой хорвоо тэр дутна аа.

Өөрөөрөө л байхсан... Өөрөөрөө байхгүйд минь Өөрийг минь надад сануулаарай Өрөөлийн нөлөөнд автаж Өөрийгөө л умартах тэр үед Өөрийг минь надад нэг сануулаарай Дэндүү өөрчлөгдсөн энэ ертөнцөд Дахин төрсөн мэт санагдавч Дасал болж энэ хийсвэр орчлонд Дандаа би орших болчихвий Өнгө нь өөрчлөгдөөд зогсохгүй Хүмүүс нь хувирдаг цагт Өнөөдөр би өөрөөрөө байхгүй байж мэднэ Харин тэгвэл намайг бүү мартаарай Хэтэрхий өнгө зүс хөөсөн хорвоод Хэнд ч итгэмээргүй тийм нэг үе байдаг шиг Хаа ч явсан надад өөрийг минь нэг сануулаарай Хэзээ ч зүс нь хувирах хүмүүс гэж байдаг шиг Хэнтэй ч учирсан надад өөрийг минь нэг сануулаарай Би гэдгээрээ хорвоод мэндэлсэн шиг Бусдын далбаанд намирахыг би хүсэхгүй Би л өөрийн амьдралаа залах ёстой шиг Бусдын надад буруу номлолыг би тэвчихгүй Түрхэн зуур гэрэлтсэн нарны туяан дор Тээнэглэзэж би саатвал намайг бүү орхиорой Тэвчээр нь үгүй миний сэтгэл хувирч одвоос Тэр л үед араас минь намайг даллаарай Харанхуй ойд би ганцаар алхахаас

"Америкийн өнгө миний нүдээр" Цуврал №2 Бага байхын л Америк кинон дээр гардаг шиг эгэл жирийн амдьрал дунд өөрийн биеэр орж үзэхсэн гэж их мөрөөддөг байлаа. Юунд нь ч болоод байсан юм бүү мэд. Одоо бодохнээ аргагүй ч юм уу, янз янзын дүр төрхтэй хүмүүс, сонин хачин байшин барилгууд, нүд орой дээр гармаар гайхам сайхан зүйлс, хэл соёлтой орчин үеийн хүмүүсийн аж байдал, идэж уух тэс өөр хоол хүнс гээд дунд сургуулийн охины сонирхлыг татахаар барахуу байж. Арваад жилийн дараа хүсэж мөрөөдөж байсан Америкийн хотод хөл тавина гэж би зөвхөн нартайд мөрөөдөж, сартайд зүүдэлдэг байлаа. Энэ хүүхэд насны гэнэн мөрөөдлөө биелүүлэхээр би хичээлийнхээ амралтаар Чикаго хотыг нэгэн Казакстан охинтойгоо дөрвөн шөнө, таван өдрийн аяллаар зорьсон юм. Чикаго хот бол миний анхны сэтгэгдлээр яахын аргагүй эртний хуучин том хотуудын нэг агаад Америк улсын хамгийн том хотуудын гурав дугаарт жагсдаг билээ. Дээш ангайж, хүзүү хөшмөөр тийм өндөр тэнгэрт тулсан барилгууд миний гайхлыг бүр

Надад зориулсан эгшиг дууны үг чинь Нээрээ зүрхийг минь зүсэж байна, үнэн байна Нэг л мэдэхэд өнгөрсөн бидний харилцаа Нэхэж миний сэтгэлийг зовоосон, магадгүй үнэн Сонсох тусам бодлыг минь чи эзэмдэж Сохорч үлдсэн бидний хайр улам замхарна Саваагүй учирснаа бодох тусам Сэтгэл минь бас шимширнэ Чи чадсан байна, надад хэлж дуугаараа Чи болсон байна нэгэнтэй учирсан болохоороо Чимээгүй үлдээж орхисон би чамайг Чамайг илүү зовоохыг хүсээгүй нь тэр Ойлгохыг хүсвэл чи намайг уучилах байх Орь ганцаар үлдээгээгүйг чи бас ойлгох байх Удалгүй хайртайгаа учирсан чамд би баярлаж байна Ухаангүй алхам хийгээгүйг чинь би мэдэж байна Урагшаа тэмүүлж, бүхнийг мартсанд чинь би жаргалтай байна Ухарч намайг сэтгэлдээ хүлээгүйд чинь би талархаж байна Намайг гэх жоохон ч гэсэн хайранд чинь баярлалаа Насан туршдаа хамт байгаагүй ч найз байсанд чинь баярлалаа Шаналсан бол түүнээ үгээр надад хэлсэнд бас баярлалаа Шархалсан ч түүнээ дуугаараа илэрхийлсэнд баярлалаа

Тэнгэр нь хүртэл санаа алдахад уужим нутаг мину Тэлийсэн тал хөндий нь хүртэл цээж дүүргэсэн эх орон мину Түүх соёлын арвин баялагтай Их Монгол гүрэн мину Түмэн цэргээр дэлхийн талыг эзэлсэн Чингис хаан мину Эх орон минь цаанаа л сайхан гэж Элэг нэгт Монголчууддаа би ярина Эрийн хийморь, эмийн ухаан далай гэж Эртний Монголоо бусдад би магтана Өв соёлынхоо дээжээс шимтэн хүртсэн би азтай Монгол Өнөөдөр дэлхийн өнцөгт Монголоос ирсэн би азтай хүмүүн Өөрийн гэсэн харьяалалтай би нийслэл Монгол Өөр хэнээр ч биш Монголоороо овоглосон би Монгол оо Дээд тэнгэрээс заяасан Тэнгэр язгуурт Монгол хүн болохоор Дэлхийд нэр нь цуурсан Тал Монголын нэг нь болохоор Би Монгол хэмээх зургаан үсгэнд өртэй Бичиж уншихыг заасан Монгол хэлэндээ өртэй Бэлчиж ундаалсан таван хошуу малдаа би өртэй Биеэ холдуулж сэтгэлээ үлдээсэн Монгол хүн би эх орондоо өртэй !

Атгасан гараа тавилаа гэж Аргагүй чи намайг үзэн ядна Амьдралд чамд боломж олгосныг Аяандаа чи хожим ухаарна Хэлсэн үгэндээ хүрсэнгүй гэж Хэрэггүй үгээр намайг зүхэж ядна Харин цаг хугацаа урсан одоход Хэдийн чи намайг мартсан байна Сэтгэл минь чамайг гэхгүй байхад Сэхүүн зангаараа дэргэд чинь байж би чадахгүй Санасан бүхэндээ хүрээгүй байхад Саваагүйтэж чамайг зовоож би чадахгүй Урьд нь чи намайг хайрладаг байсан бол Маргааш чамайг гэх нэгэн чамайг хайрладаг болно Угаасаа нийлээгүй салаа замаар Мөдхөн бид удаан алхахгүй байсан Эргэж хараад чи нэг инээмсэглэнэ Энгэрт чинь эрхлэх нэгнээ тэврээд Эргээд нэг санаа алдана Эргэж буцалтгүй амьдралаа чи үргэлжлүүлнэ Зүрхээрээ биш ухаанаараа чи намайг мартаж Зүүдэндээ биш бодитоор чи амьдарч эхэлнэ Зөндөө их шаналж сэтгэлээ эмнэж Заяа тавилангаар нэгнээ олох болно... Тийм болохоор уучлал эрж буруутан би болохгүй Тэсэж үлдээд чи өөрөөр амьдрах болохоор Тэнэгтэж би бүхнийг өөртөө тохохгүй Тийм л тавилантай гэдгээ хүлээн

The 7th of September, 2013... I would never forget this day ever in my life. I faced with Life & Death, so seriously! I have seen a lot of movies, true stories and people in the same circumstance. But, I never ever imagined or thought myself would go in and experience that kind of critical line. Everything was fine as usual, that night, during my swimming lesson I drowned due to lack of controlling my breath system in the deepest area of the swimming pool. It may sounds like stupid and unbelievable but I never ever afraid of water like that before, I just learned how the water which always makes me calm and relieved could be so dangerous when it's a wrong turn.  The scariest moment was under the water and can not do anything but swallowing water and moving all my legs and hands without any thoughts. I suddenly thought that "Okay, this is the end of my life... But wait, Really? Am I dying like this? Really ?" and I was shouting inside myself hell loud "I

Түүний үнэр хацраас минь арилж амжаагүй байхад Түр ч гэсэн түүнийг бодож би гансрахдаа Зүрх сэтгэлээ би зүсэн байж уйлдаг байсан Зөндөө шөнө би ганцаардаж түүнийг л хүлээсэн Царайг нь харахгүй л бол Цээж минь урагдаж, амьсгал минь давчдан Цаг хугацаа хүлээж барахгүй удаан санагдаж Цор ганцаар шаналж хоцрохдоо би зөндөө уйлсан Чамгүйгээр би амьдарч чадахгүй нь гэж Чамд хэлэхдээ ч би зөндөө уйлж байсан Тэгж хүртэл чамайг үлдээхийг хүссэн Тэнэгхэн охин нулимсаа барьж дийлээгүй... Урсгасан нулимс бүхэн хэдэн шөнийг давтаж Ухаанаа би алдаж хоцорсон Удаагүй ээ, ганцхан жил өнгөрч Уужирч би тайтгарсан байсан Өөрийгөө би харж сууна Өнөөдөр ч чамайг бодон суух юм Өнгөрсөндөө хүлэгдсэндээ бус Өөрийн минь нэгэн дурсамж л учраас... Ахин дахин би бодлоо Ахиад чиний төлөө би уйлахгүй ээ Амьдралд надад нулимсаа унагах Адилхан шалтгаан бүү байг Чамд зориулагдсан нандин нулимс минь Чамлагдаж дууссан байна өнөөдөр Чиний төлөө тэр л ү

Хаврын цэцэгс дэлбээгээ нээж Хачин ихээр сэтгэл минь догдолж байлаа Харин чамайг тэр л үед үзээд  Хамаг зүрх минь хайлж байлаа Нүд минь чинийх тай харц тулгарахад Нэг л сонин инээмсэглэл тодроод Нэгхэн зуурын богинохон агшинд Нэг л мэдэхэд сэтгэл алдарсан байлаа Санаагүй явсан гэнэтийн тэр учрал Сэтгэлд минь ингэж мөнхрөх байсныг мэдсэнгүй Сайхан чиний сэхүүн харц Санаанаас минь хэзээ ч гарахгүйг мэдсэнгүй Бодолд автан чамд би дасахдаа Бүрэнхий тэнгэр ч надад цэлмэг мэт Борхон зүрх минь чамруу л цохилохдоо Бүүдийсэн амьдрал ч надад жаргалтай мэт Хариуд нь намайг хайрлахыг сонсоод Хөөрч би тэнгэрт дүүлж байлаа Харин дараа нь сэтгэл чинь хөрөхөд Хамаг бие сэтгэл минь бутарч байлаа Хайр сэтгэлд хязгаар байсныг анзаараагүй зүрх Холын хол чамаас би явахдаа шимширнэ Хоёр дахь удаагаа олж харахгүйг бодохоор Хий хоосон чамайг бодохдоо уйлна Тэнгэрийн хүү газрын охин хоёрт  Тэнгэр газрын ялгаа байсныг олж харсангүй Тэрхэн үед чамд дурласан зүрх минь Тэгээд л чамд хаяг

Хайрын шүлэг бичиж Хайлж байсан үе саяхансан Хачин юм шүү тэр үеийг бодохоор Харин одоо инээд хүрч байна... Бүхнээ чамд зориулж Бүгдийг чиний төлөө хийж явахад Цор ганц шалтгаан хэлэлгүй Цаашаа гээд намайг түлхсэнсэн Хэлэх үгсийг чинь хүлээж би Хэдэн шөнө бодолд автсансан Хэдий хайргүй байсан ч түүнээ Хэлчихэж надад болоогүй юм уу Хүний хүнээс илүү Хайрыг минь булааж намайг чи ноцоохдоо Хүйтний жиндүү улирлаас илүү Хүний мөсгүйгээр намайг чи орхихдоо Хөөрхөн түүний өмнө хайлах байснаа мэдээгүй биз Харин дараа нь миний сэтгэлийг хөлчин дарснаа ойлгосон биз Инээдтэй ханиадтай амьдралд минь Итгэл өгч гэрэлтүүлсэн болохоор баярлалаа Гэнэн цайлган сэтгэлд минь  Гэнэдэж амьдралыг ойлгуулсанд талархлаа Магад чамтай учраагүйсэн бол Миний амьдрал ондоо байх байсан Мөдхөн чамаас холдоогүй бол Мөнхөд чамаас салахгүй байсан Тэнгэрт наран үргэлж гийдэггүйг ойлгосоон Тэрхэн зуураа л эрхэлж аашилснаа би ухаарсан Тэгээд л сэтгэл чинь намайг хаясан болохоор Тэвчихгүй б

Bi hezee ch durlahiig husehgui bna Bodol setgelee ahij bi neemeergui bna Bi chamd hairtai gej hend ch helmeergui Bugd nadad nulims uldeedeg itgemeergui Bi zugeer l amidrahiig husch bna Buruu ch zow ch durlalaas holuur Baihiig bas heniig ch hairlaj bish Baigaa ooriigoo l bodoj Bi henii ch amidrald amidrahiig husehgui Shanalj hotsorson tal zurhee bi Sharhluulj ahij zowoomoorgui bna Saihan hairand bi dahin itgej Sanaa setgeleer unamaargui bna Hair, chamd bi durgui Hagatsal haruusliig daguuldag bolhoor Haanaas ch yum genet garch ireed Hagas zurhiig min zowooj orhidog bolhoor...

Үзэг цаасаа шүүрч авахгүй бол Үнэн сэтгэл минь үл тайтгарна Үгээр хэлж чадахгүй үгсээ Үүндээ л би бичиж сууна Инээмсэглэлээр хучсан гунигт сэтгэлийг минь Энгийн хүн та нар яахин мэдэх билээ Итгэл дааж, хань болохгүй Эрээн хүмүүсээр би ч яах билээ Налаад хэвтэх гэрийн минь хана биш Надад ч зөөлөн хандах ч биш дээ Намайг эрхлүүлж илэх ижий минь биш Нялхарч намайг өрөвдөх ч биш дээ Газар шорооноосоо уяатай төрсөн хүн Гарцаагүй эх орноо санадаг юм байна Гагцхүү Эх нутаг минь гэж Гэгэлзэж сэтгэлдээ боддог юм байна Нулимс минь хацраар урсах бүрт Нуугдаж би гэрээ нэг санана Надад хэн ч үгүй энэ орон зайд  Насаараа биш дээ гэж нэг тайвширна....

Just realized it has been long time Just fell in love with you, since There was a time, I fell for you But a long time ago There you were shining inside my heart But not anymore ! As you flew away from my soul Afraid that I would lose myself, too Another day passes with harshness Again, I tore my heart 'coz of you You had no idea how were I You never wanted to look at it even You said that Life still goes on Yes, 'coz I freed my self from you Sun is shining long after you Yet I never realized before Sky is so wider than your chest Yet I was so tight on that The dark is not a dark anymore It was so, when I was with you The reason is I was afraid like It was the end of the world... You know, the world is just beginning The moment I was released from you You never imagined I am happy now The life is so beautiful without you Let it be the last one for you Later on, I won't be here anymore Lights are on now inside my heart Love is not the only

Эх орон.... Эх орон гэхлээр л санаа алддаг болж Эргээд харих хаягтайдаа би баярлаж байгаа ч Эх нутгийнхаа ирээдүйд санаа минь зовинодог болж Би тэрлэг дээл өмсөж, тал нутгаараа бахархаж хүмүүн болсон Би өвөг дээдсээс Монголынхоо түүхийг шимтэн сонсож хүмүүжсэн Би таван толгой малынхаа сүү идээнээс амсаж ундаассан Би цээжиндээ ганц л эх нутагтай гэж өөртөө захисан Өсөж том болохын хэрээр Өөрөө ч мэдэлгүй сэтгэл минь түгшиж Өнөөдөр би эх оронтой хүн ч гэлээ Өрөөлийнх болохоос зүрх минь түгшинэ Харийн ашиг сонирхолтнууд Хамаг Монголруу минь нэвтрэн орж Хамгаалж тэднийг хязгаарлах Хүн ардын үнэнч зүтгэлтэн ч алга Мөнгө, өнөөдөр тэднийг эрхлүүлж болно Маргааш тэд очих газаргүй болчихоод Мөнгө ч байтугай юугаар ч буцааж үл болно Магад тэр үед л толгойгоо шааж нэг харамсах вий Уг нь тусгаар тогтносон бүрэн эрхт улс юм сан Угтаа дэлхийн талыг эзэгнэж Тамга тэмдгээ сийлсэн юмсан Тал нутгаа түмэнд бид гайхуулсан юм сан Эх орон минь бодогдоод шөнө унтаж чадсангүй ээ

Сар... Гараг ертөнц дээр цор ганц орших энэ гэрэлт зүйл намайг нэгэн бүхэл шөнө гайхшруулж орхисон юм. Би түүнрүү ширтээд л, ширтээд л байлаа... Яг л тэр надруу ч гэсэн цоо ширтэж байгаа мэт. Би өмнө нь үргэлж наранд дурлаж, түүнийг эрэлхийлж, нар үгүй бол амьдрал минь ямар ч гэрэл гэгээгүй, түнэр харанхуй болж буй мэт сэтгэл минь хоосорч үгүйрдэг байсан. Харин тэр түнэр харанхуй дотор ийм үзэсгэлэн төгөлдөр сарны гэрэл оршиж байдгийг би мэдээгүй явж... Яагаад ертөнц дээр наран саран ээлжлэн эргэлдэж байдгийг би одоо л анзаарч байгаа юм шиг.  Түүнийг уй гунигийн мэлмийгээрээ бодлогоширон ширтэж байхад надад ийнхүү бодогдсон юм...  "Сар... сар надад өөрийн байдаг бүх л гэгээгээ тусгаж байна. Гэтэл би юу хийж суугаа юм бол, надад түүнд хариу барих ганц ч зүйл байсангүй. Тэр лав харанхуй тэнгэрт ганцаардаж байдаг байхдаа... Дэндүү, бүр дэндүү ганцаардсандаа ийм тод гэрэлтдэг юм болов уу. Яг л над шиг... Бас түүний л гэх энэ ганцаардсан амьдралд дуу эгшиг лав дутагдаж б

Надад таны олж хараагүй Нууж унагадаг нулимс гэж байдаг Надад таны тааварлаж чадамгүй  Насны зовинол гэж бас байдаг Хүний л амьдралд зөнгөөрөө амьдрах гэж Хүй холбоосоор энэ ертөнцөд мэндэлсэн би Хүний хүү шиг ижий аавынхаа ачийг хариулах гэж Хүслийнх нь дээдийг цуглуулж яваа би Гундуухан яваа сэтгэлээ нуух гэж Гэнэдэж би бусадруу инээмсэглэнэ Гэлээ гээд сэтгэл минь тайтгарах биш дээ Гоморхож би өөртөө дургүй хүрнэ Хад чулуунд дарагдсан мэт  Хамаг гүн дэх сэтгэлээ би бусдаас нуух гэж Хаа хамаагүй хэн нэгэнд би өчдөггүй юм Харсан хүн бүр дотоод сэтгэлийг олж харах биш дээ Худал үгсийг түмэн удаа сонссон Харин чих минь одоо дүлий Хайран цаг хугацаагаа би үрж бас хаясан Харин одоо зүрх минь цоожтой Алхам тутамдаа би Алдаж эндэвч Ахиад босоод ирэх хорвоод би баярладаг Алганыхаа хэрээр л алдах эрхтэйгээ би санадаг Өнгөрсөн нарны жаргалт  Өнөөдөр надад зовлон мэт боловч Өглөөний наран мандах бүрт Өөрийгөө би тайтгаруулан урагшилна Эгэлхэн энэ жаахан зүрхэнд

Надад байхгүй эрдэнэ гэж Нэгэн хүнийг би сэтгэлдээ өргөмжиллөө Насаараа би ганц ахтай төрсөн Нэгэн айлын бага охин Бусдад байгаа гоё ганган зүйлд би атаархаагүй ээ Будаг шунх эргүүлэх охидын зүйлсд би дурлаагүй ээ Эрээнтэй бараантай амьдралыг минь гэрэлтүүлсэн Эелдэг зөөлөн ааштай эгч хүнийг л би хүссэн юм Айлын хүүхдүүд эгчтэй мөртлөө  Аашилж тэдэндээ гомдоллож байх юм Аа харин надад тэр хүнийг заяасансан бол Алтан титэм зүүлгэж сэтгэлдээ би хүндлэх байлаа Миний дэргэд надаас эгчмэд би байсансан бол Мөрөөдөл, хүслээ нуулгүй би ярьж өгөх байсан Магад надад ганцхан л эгч байсан бол Мундахгүй хайрын түүхээ ганцхан түүнд л шивнэх байсан Гоё сайхан хувцаснаас нь өмсөлцөж Гэртээ бид айл гэрдэх байлаа Хайрын болзоонд яваад ирэхэд нь Хичээнгүйлж түүхийг нь чагнах байлаа Шөнийн сарны гэрэлд эгчтэйгээн би Шүлэг дуу тэрлэж хамтдаа нойрсох байлаа Шинэхэн орсон цасан ширхэгээр Шидэлцэж эгчтэйгээ би тоглох байлаа Эгчтэй байсан бол би  Эргэлзэж хорвоог зовоохгүй байлаа